Historia kilku dziewcząt więzionych w Theresinstadt jest pretekstem do opowieści o tym obozie dla ludnościpochodzenia żydowskiego, wykorzystywanym prze nazistĂłw w celach propagandowych. Osadzono tam m.in. Wielu czeskich i słowackich artystĂłw i intelektualistĂłw, ktĂłrzy mogli tworzyć, chociaż codzienne życie w oboziewyglądało zgoła inaczej, niż pokazywali to światu naziści.

Prusy Wschodnie, rok 1945. W czasie ucieczki przed Armią Czerwoną siedmioletnia Liesabeth Otto najpierw traci matkę, a wkrĂłtce zostaje sama. Zrozpaczona i bezradna, w poszukiwaniu jedzenia i dachu nad głową trafia na Litwę. Tam, żebrząc po wsiach, najmując się do dorywczych prac za kawałek chleba, walcząc stale z zimnem, głodem i nieprzyjaznymi ludźmi, prowadzi całe lata życie włĂłczęgi, ""wilczego dziecka"". Jako niespełna dziesięciolatka zostaje brutalnie zgwałcona. W wieku szesnastu lat za drobne kradzieże trafia na sześć lat do łagrĂłw. Zwolniona, wędruje po całym Związku Radzieckim w poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Nie traci nadziei, że pewnego dnia zobaczy jeszcze rodzinę.Siedemdziesięciokilkuletnia dziś Liesabeth w 1975 roku odnalazła w Niemczech brata i ojca. Mieszka na przemian pod Hanowerem i w Kaliningradzie.